Tujuh Jalan Maot

[23/8 16:09] AHMAD MUHAMMAD ALAWI: 

BAB I – 

Tujuh Jalan Maot

Ari jalan nu rék maot 

aya Tujuh (7) lalampahan, 

éta nu tujuh lalampahan 

aya panghuluna, 

nyaéta:

1. Baham, 

nu jadi panghuluna Pangucapan.

Upama urang ngawula kana kahayang ucapan, 

teu dipikir saméméh pok, 

engké di mana-mana upama nyawa rék balik, 

nu jadi lantaranana sok nyeri beuteung 

jeung seueul-angen. 

Sabab éta omongan urang 

nu matak teu ngeunah karasana ku diri batur, jalana kana ceuli/cepil, 

cicingna dina ati, 

nu geus ngarasa kateungeunah ti urang téa. 

Tah nu sarupa kitu, 

di mana-mana maot datang ka urang.

[23/8 16:10] AHMAD MUHAMMAD ALAWI: 

2. Ceuli, 

nu jadi panghuluna Pangdangu.

Upama urang ngawula kana pangdangu, 

sagala omongan digugu. 

Tara kalawan dipikir heula, 

boh nu goréng boh nu hadé, 

teu terang salah benerna. 

Éta nu jadi lantaran maot, 

panyakitna ngarasa panas. 

Sabab éta dédéngéan urang 

upama nampa omongan ti batur 

sok dilangsungkeun kana ati.

[23/8 16:10] AHMAD MUHAMMAD ALAWI: 

3. Irung,  

nujadi panghluna Pangangseu.

Upama urang ngawula kana pangangseu, 

naon sagala nu diangseu 

teu ngahiji jeung angin 

nu ka luar ka jero. 

Engké di mana waktuna maot 

nu jadi lantaran panyakitna 

ngarasa leuleus, 

lesu, 

teu nangan, atawa 

saperti anu mengi (asma).

[23/8 16:11] AHMAD MUHAMMAD ALAWI: 

4 . Panon, 

nu jadi panghuluna Paningal.

Upama urang ngawula kana paninggal, 

teu sagawé jeung caangna, 

di mana engké rék maot 

sok lila molototna. 

Sabab beubeunangan paninggal urang 

léosna kana angen-angen atawa 

panglamunan. 

Naon baé nu geus katinggal 

tur dipikabogoh saméméhna kapimilik, 

éta panon sok nyileuk baé. 

Najan tipeuting sok lila peureum, 

atawa hésé saré.

[23/8 16:11] AHMAD MUHAMMAD ALAWI: 

5. Rasa, 

nu jadi panghuluna Sakijur Awak.

Upama urang ngawula kana  pangrasa 

nu aya di sakujur awak, 

tur nu dikawulaan téh 

sabangsaning pakarepan dunya wungkul, 

teu pati ngarasakeun kana jalan batin. 

Éta upama rék maot panyakitna 

sok ngarasa eungap tur beurat, 

sabab beurat narik rsa-rasa 

nu geus tumiba kana pancaindera téa.

[23/8 16:12] AHMAD MUHAMMAD ALAWI: 

6. Pikir, 

nu jadi panghuluna Pikiran.

Upama urang ngawula kana pikiran, 

nyaéta paranti ngumpulkeun pikiran, 

di dinya mah masing ati-ati, 

sabab untung-rugi di palebah dinya waktuna. Untung upama nampa “diploma Islam”, 

cilaka upama nampa nu lian 

nu jauh jeung cita-cita. 

Sabab Iman téh hiji pakakas 

anu kacida pentingna 

ti sakabeh jinis sipat.

[23/8 16:12] AHMAD MUHAMMAD ALAWI: 

7. Jinis.

Lamun urang hayang kabawa ku nu katujuh ieu, nyaeta Pupuhuna ti anu genep téa, 

poma dina sagala tingkah 

ulah muhit kana salah sahiji jinis. 

Kabéh sakur anu HAK mah 

mungguh dina agama Islam 

éta anu kudu dikawulaan paréntahna, 

sarta kudu make angger-angger 

atawa patokan dina hiji-hijina lalampahan. 

Sabab anu jadi panghuluna 

teu napel atawa ngait ka ditu ka dieu; 

estu merdéka.

[23/8 16:13] AHMAD MUHAMMAD ALAWI: 

Jadi lamun urang dikersakeun 

aya milik nepi ka meunang nugraha 

pakeun ngiring ka dunungan 

anu kagungan HAK, 

nyepeng ka-ISLAM-an, 

éta geus lain darajat deui, 

péndékna sabéhditueun jalanna Rahmat jeung Iman Tauhid Ma’rifat Islam.

Tah kitu jalan-jalanna nu rék maot téh; 

mana baé nu dipuhit di antara anu tujuh, 

éta moal salah deui 

tangtu éta nu bakal mawa ka urang, 

lantaran dunya geus nyobat sarta wanoh, 

tur geus dipikaresep ku urang.

Sabab Allah swt. 

Nu Kagungan sipat Wahdiyah. 

Éta sipat anu pasti tur tetep tara obah. 

Samangsa-mangsa hiji lain dua, 

dua lain hiji, 

beureum lain hideung, 

hideung lain beureum, 

maot lain hirup, 

hirup lain maot, 

kitu saterusna. 

Lamun urang hoyong terang 

kana kapastian hukum.

[23/8 16:13] AHMAD MUHAMMAD ALAWI: 

Perkara  nu rék maot 

kateranganana kieu:

Dzat Daging/Getih, 

Éta kabéh ngumpul kana dasar Udel.

Sanggeus ngumpul di dinya, 

datang nu ngumpulkeun PANGRASA 

jeung PIKIRAN, 

nya ngahijji dina UTEUK, 

nyaéta di alam WAHDAH.

Ti dinya turun kana MANAH, 

éta sok aya ciri 

urat beuheung sok tarik waktu turunna.

Sanggeus ngahiji tuluy ROH JASMANI diangkat, keur waktu diangkat sok aya ciri 

kawas anu kabeureuyan.

Sanggeus kitu ngalih deui kana PEUJIT, 

ROH RABANI diangkat.

Ti dinya ngalih deui kana BAYAH, 

ROH HEWANI diangkat. 

Cirina, keur waktu diangkat roh hewani 

sing awas ninggalina, 

sok bijil késang tina irung 

jeung sok muriding cepilna.

Ti dinya teu lila deui terus kana JAJANTUNG, 

ROH NURONI diangkat. 

Cirina, pangambungna sok rada bingkeng.

Ti dinya terus ngalih kana ATI, 

ROH IDOPI diangkat. 

Cirina, panon rada ngelok.

Ti dinya ngalih deui kana UTEUK, 

ROH NABATI diangkat, 

ieu mah teu aya cirina, 

kawas geus teu pati nyeri, 

margi geus caket kana icalna.

Ti dinya gancang turun kana ELAK-ELAKAN, 

ROH KUDUS nu katujuhna. 

Cirina, cobi cabak dina tenggekna, 

upama tos teu aya nu ngembut, 

éta téh geus sampurna. 

Iman Islamna geus ngahiji 

nu diangkat jeung nu ngangkat geus ngahiji.

[23/8 16:15] AHMAD MUHAMMAD ALAWI: 

Ari éta nu geus maot 

sok aya cicirén saré’atna 

ka nu mawana:

1. Lamun mayit semu HIDEUNG: 

     éta jalma nu ngawula ka PANGUCAP

2.Lamun mayit semu BEUREUM: 

    éta nu ngawula kana PANGDANGU.

3. Lamun mayit semu KONÉNG: 

    éta nu ngawula kana PANINGAL

4 .Lamun mayit semu BODAS: 

    éta nu ngawula kana PANGANGSEU

5 .Lamun cahayana semu GADING: 

    éta mah anu geus BAGJA téa, 

    muhit kana ka-ISLAM-an.

[23/8 16:17] AHMAD MUHAMMAD ALAWI: 

Mimita alam na nu sina leungit, 

nyaréat dina kurungan. 

Éta mayit ‘ngaleutikan’, 

mimiti aya alam “Insan Kamil’, 

saréatna leungit antara tuurna.

Geus leungit sahiji alam, 

nyurup kana alam ‘Misal’. 

Éta ogé surup deui, 

leungit deui semet biritna.

Alam Misal surup deui kana alam “Ajsam”.

Alam Ajsam surup deui kana alam ‘Arwah’. Kurungan nungtutan leungit. 

Kantun sirah nu masih aya.

Alam Arwah surup deui kana alam ‘Wahidiyah’, 

les teu aya sirah. 

Di dinya geus euweuh rupa. 

Ngahiji di palebah udel. 

Dina alam Wahidiyah ngan tinggal 

kawas ‘cimani’.

Ti dinya surup deui kana alam ‘Wahdah’, 

kumpul deui kana jero sirah. 

Ti dinya mah tuluy leungit , 

ngan kantun cahaya pabeulit, 

hideung, 

beureum, 

konéng, 

bodas 

lir ibarat katumbiri.

Geus kitu éta cahaya tuluy nyurup deui:

Nu hideung ka nu beureum, 

nu beureum ka nu konéng, 

nu konéng ka nu bodas, 

nu bodas ka nu TUNGGAL, 

nyaéta jadi hiji CAHAYA NU SAMPURNA, 

hibar jeung CAHAYA TANDING. 

Iman Islamna geus ngahiji.  

[23/8 16:17] AHMAD MUHAMMAD ALAWI: 

Ti dinya mah kumaha kersa, 

lamun tetep di kuburan, ‘karamat’ ngaranna. Lamun euweuh di kuburan 

ngalih kana amal tadi nyaéta ka ‘Tanah Mekah’. Lantaran asal ti dinya 

waktu ngadeg bumi-langit katut eusina kabéh, ngaranna Ma’unah.  

Ari éta nu sok aya ‘susurupanana’ 

MU’JIZAT ngaranna, 

sabab sami ngantos bumi-langit 

katut jeung sakabéh alam. 

Ari nu sok ‘ngaririwaan’, 

éta mah ruh/nyawa 

nu néangan jalan pibalikeun, 

tuluy ngalayang upruk-aprak ka mana menerna. Karesepna di nu suni, di nu bala. 

Ana manggih nu ngaliwat 

tuluy éta sukma atawa nyawa 

gancang nyampeurkeun, 

maksudna hayang dituduhkeun jalan 

pakeun balik. 

Ngan kusabab geus béda alam, 

nanyakeunana sok ku isyarah. 

Kitu deui sok aya nu nyurup 

kana jasad sato héwan, 

ma’lum nu linglung teu nyaho pijalaneun.  

Ayeuna cobi manahan 

kapan urang jeung sakumna kaayaan 

asal tina ‘Nur Muhammad’ 

ayeuna sing bisa balik kana ‘Nur Nu Asal’. 

Alam ogé tangtu kitu teu béda jeung diri urang. Sababna tadi sabakal papada 

tina ‘Nur Muhammad'.  

[23/8 16:18] AHMAD MUHAMMAD ALAWI: 

Ari éta nu sok nyiksa, 

urang ulah kagét. 

Lantaran Allah swt. 

kawasa kabina-bina, 

bakal nibankeun hukum nu pasti, 

tara géséh ti gawéna. 

Margi aya dawuhanana dina Al Qur’an 

anu unggelna kieu:  

“Lamun anjeun migawé hiji rupa pagawéan, 

boh nu hadé boh nu goréng, 

sanajan sarua jeung sireum, 

tangtu éta pagawéan anjeun aya wawalesna. Moal géséh ti nu keur diparigawé ku aranjeun. Kapan Kami téh sipatna Wahdaniyah 

nyaéta pasti, 

tara gerak, 

tara robah. 

Atuh lamun robah mah lain hukum Kami, 

tapi hukum nu dijalankeun ku umat Kami” 

(QS 99:7-8).  

[23/8 16:18] AHMAD MUHAMMAD ALAWI: 

Ayeuna ku urang tiasa diemutkeun 

kantenan pisan. 

Upami robah-robah tangtu lain pasti, 

lalamunan atawa coba-coba. 

Allah swt. lain kitu! 

Upami nyebat HIJI lain DUA 

kitu deui sabalikna.  

Tah kitu hukum Yang Agung 

kantun urangna ngémut-ngémut, 

“di dunya geus melak naon?” 

Pibekeleun keur balik, boh bisi leuleus di jalan. Naon kabeuki geura prak ti ayeuna. 

Geura melak kana peujit pakir-miskin. 

Lantaran éta tampatna pepelakan keur batin. Urus, piara sing hadé, 

tur teu matak ngarugikeun kana kadaharan 

keur urang, ieu mah ngan sésémpéran 

tinimbang jeung mubadir, 

teu ka ditu teu ka dieu 

menggah katuangan gaplah, 

ulah diantep haraseum, 

anggur pelakkeun deui ka fakir jeung ka miskin, engké tangtu bakal kasampeur jeung ka ala di alam batin.