katunggalan. NAON NU ASAL TI ALLAH ? JEUNG KUMAHA URANG BISANA. BALIK KA ALLAH ?

Nu disebut  teh 

nya-eta geusan tunggalna 

atawa ngahijina kawulaning Gusti 

(mahluk nu bisa ngalampahan Ta'udz 

jeung enya nyebutna Bismilahirohmanirohim), 

nyungsi bibit ngajadi , 

ngudag mulang ka babaran asal, 

nyumponan kana dalil : 

Inna Lilahi Wa Inna Lilahi Rojiun; 

hartina asal ti Allah balik ka Allah ? 

NAON NU ASAL TI ALLAH ? 

JEUNG KUMAHA URANG BISANA 

BALIK KA ALLAH ? 

da urang samemeh gelar ka Alam Lakhir 

teu aya ingetan nanaon ?

Ingetan mah eta parabot anggahota, 

sanggeusna urang aya di Alam Lahir, 

tegesna alam geus jadi, tina geus jadina urang nyukcruk kana puhu, 

nyungsi kana wiwincikan bibitna kawit, 

ngudag sagaraning asal, 

nyugri diri, 

nyuay badan, 

misah-misah supaya ulah pahili, 

merwinci wiwincikannana, 

barang anyar dipisah-pisahkeun jeung 

barang nu langgeng, 

tegesna mana nu keuna ku ruksak 

jeung mana nu teu keuna ku ruksak, 

eta dipake tahapan urang pakeun muru 

ka alam kalanggengan, 

tegesna ana nyungsi kalanggengan 

nu di aji kudu anu sipat langgeng.

SAHA NU SIPAT LANGGENG TEH? 

JEUNG NAON ALAM KALANGGENGAN TEH ? 

Dina sipat 20 diterangkeun 

yen anu sipat langgeng teh anging Allah 

sabab Anjeunna ngagaduhan sipat baqo. 

Ari ka-langgengan mah 

alam urang nu bisa balik ka awit, 

mulang ka asal tea , 

tegesna ka-langgengan teh 

anu aya dina sipat langgeng.

NAHA KALANGGENGAN  

TEU MEUNANG DIPAPANDEKEUN 

JEUNG ALAM AYEUNA ? 

Teu bisa. 

Lantaran alam ayeuna mah (lahir) 

aya keneh dina alam papasangan, 

sagala aya bandingna, 

goreng lalawanan hade, 

enya lalawanan bohong, 

jeung sabangsana, 

kapan tadi oge bukti 

loba nu Ta'udz Bismillah, 

tapi lampah owah-owah, 

owah tinu diucapkeun, 

abong-abong JAS-mani asal ti indung bapa, 

napsu nu jadi lantaran, 

ROH-mani jeung ROHIM (kawelas jeung kaasih) nu ti Gusti geus meh kaluli-luli, 

buktina carang nu merduli, 

ngan wungkul jasmani nu digugulung, 

marukana nu mulia teh JAS-na, 

padahal nu mulya mah tetep sipatna Gusti, 

bukti nu masihan pitulung 

kana sagala patekadan mahluk, 

tapi mahluk nu katotolojoh 

nu diaji beurang peuting 

estu ngan ruruba wungkul sipating ka jasmanian nya tuluyna ngaji nu beureum, nu koneng, bodas sumawonna hideung, 

katerangna nyacas bukti 

ngawujud suwung tina sipating ka Allahan.

Buktina teu euweuheun 

loba anu mangeran kana suwung, 

cahaya jeung sipating dunya 

dianggap saperti kana sipating Gusti, 

palebah dieu estu tetela nu sok kitu mah 

sidik acan nyahona teh kana sipating Pangeran 

nu diterangkeun tadi di luhur, atawa 

kana kecap "Bismillahirohmanirohim" tea.

Buktina loba nu nyebut Allah kana napas, nyipatkeun Salbiah kana panon, 

Ma'ani di ka ceulikeun, 

Ma'nawiah-na di ka sungutkeun. 

Har atuh nu kitu mah barang teu langgeng 

nya-eta nu keuna ku ruksak tea, 

samistina kudu teangan 

nu disebut roh-mani jeung rohim.

Katerangan ieu di handap 

saeutik rek diterangkeun 

yen Bismillahi teh hartina 

(kalawan Asmana Pangeran), 

ari Pangeran teh ku urang Arab disebutna "Allah" , ari Allah teh nya-eta j

enengannana Wujud nu Maha Suci, 

sarta eta Wujud nu Maha Suci teh 

nu ngagaduhan sipat nu teu beunang dipapandekeun jeung sipating dunya, 

saperti anu bisa kapanggih 

ku pancadria mahlukna, 

anu matak disebutna oge Wujud nu Maha Suci teh Laesakamislihi, 

nya-eta ku teu beunang-beunangna dipapandekeun tea, 

buktina kasaksi ku sipat Kidam 

hartina Wujud nu Maha Suci teh ayana tiheula, 

Baqo, 

hartina langgeng teu keuna ku ruksak 

Muhalapatullihawadisi, 

hartina dat jeung sipatna beda jeung mahlukna, 

Kiamuhutaalabinapsihi, 

hartina lain meunang ngadegkeun mahluk, 

Wahdaniat, 

tunggalna ngaran Allah mah 

anging jeung Wujud nu Maha Suci.

Nu matak 

ulah sok nyebut Allah kana Suwung, 

da Allah mah aya. 

Ulah nyebutkeun sipat Allah 

kana beureum, koneng, bodas, hideung, 

da eta mah sipat dunya, 

ari geus ngawujud dunya ngaranna oge 

kudu lumbrah dipake di dunya bae , 

saperti loba nu nyebut (ngangaranan) Allah 

kana barang nu alanyar 

sarta sok keuna ku ruksak 

tetep kudu nyebut Allah mah 

anging kudu ka nu Kawasa, 

nu Kersa, 

nu Uninga, 

nu Hirup, 

nu Ngarungu, 

nu Ningali jeung 

nu Ngandika, 

sacara nu disebut dina sipat Ma'nawiah, 

pangna Allah disebut 

nu Kawasa, 

nu Kersa, 

nu Uninga, 

nu Hirup, 

nu Ngarungu, 

nu Ningali, 

nu Ngandika, 

kulantaran geus sidik atawa Af'al, 

pangawasana geus Murba ka sakabeh alam 

jeung jaman katut nu ngajamannanana, 

tegesna 

sakabeh pangawasa 

sakabeh dat nu gumelar di lahir , 

saperti : 

hiliwirna angin, 

panasna seuneu, 

tiisna cai, 

tetepna bumi, 

estu eta teh Kudrat ti Pangeran, 

eta hawa-hawa teh 

estu kalawan jeung Iradat Pangeran. 

Ilmuna tara salah deui 

ngabagina tara sulaya kana pitempateunnana, 

ari tempatna nya-eta sakabeh sipat dunya 

nu alanyar (Jasmani) tea .

Nya kitu deui 

Hayat, 

Sama, 

Basar, 

Kalamna 

Pangeran teh geus 

ngahirupkeun, 

ngadengekeun, 

ningalikeun jeung 

ngucapkeun 

patekadannana nu jadi mahluk. 

Kulantaran eta tina ayana Af'al Pangeran 

pantes sakabeh anu geus rumasa usik malik jasmanina nganggo rohman-rohim Pangeran 

pada ngucapkeun "Bismillahirohmanirohim", hartina pada nyebut Asmana Pangeran 

anu sipatna Welas jeung Asih, 

karana tadi di luhur geus dicaritakeun 

lain bae hiji mahluk anu diusik-malikkeun teh 

tapi sakabeh kaayaan anu gumelar 

sarta make sipatna dunya eta kabeh 

make sipatna dunya eta kabeh tangtu 

kapurba ku sipat roman rohimna Pangeran bae.

Contona : 

Moal aya ngaran seuneu lamun euweuh panas, moal aya angin lamun euweuh hiliwirna, 

moal aya cai lamun euweuh tiisna, sasat 

moal aya buni lamun euweuh tetepna.

Nya kitu deui dunya gede 

saperti 

panon poe nu disebut central-na panas, 

lautan central-na cai, nu tiisna jadi ijs (es) , 

ibarat aasna bumi , bumi nu jadi central-na tetep 

angin nu ngabagikeun hawa 

nu pinuh ku pangawasana dunya (magneet), 

sarta ngabagi-bagi sari-sarina dunya, 

nu amis asuk kanu amis, 

haseum kanu haseum deui , 

nya kitu deui jadi lantaran 

ngasalkeun kaayaan dunya 

ti baheula nepi ka ayeuna nguriling 

teu aya eureuna, 

ngocor teu aya kendatna, 

disarengan ku sipat rokhman jeung rokhimna Pangeran bae. 

Jadi ayeuna geus bukti 

ibarat sipat dunya kapanjingan sipat Gusti ,

lir upama 

cahaya beureum eta sipat dunya, 

kapanjingan sipat panas, 

sipat manjing kana sipat, 

tuluyna ngajadi dat anyar, 

eta dat tuluy dingaranan seuneu, 

jadi ayeuna kaharti yen seuneu mah 

teu pantes mun disebut Allah , 

sabab tetela seuneu mah datna anyar, 

nya kitu deui koneng kapanjingan hiliwir, 

angin pingaraneunnana . 

bodas kapanjingan tiis, 

cai pingaraneunnana , 

nya kitu deui hideung kapanjingan tetep, 

nya bumi bae ngaranna, 

kulantaran eta sakabeh dat nu anyar mah 

estu ngan wungkul sipat nu kapanjingan sipat 

teu pantes di pi-Allah na.

Katerangan nu sakitu saeutikna di luhur 

sugan bisa netepkeun yen 

Wujud mu Maha Suci teh 

estu pangawasana oge geus murba 

kana kaayaan alam jeung nu ngajamanannana, 

jadi pikeun mahluk mah 

tetep moal bisa panggih atawa 

bisa mapandekeun kana wujud nu alanyar, tegesna kana sakabeh dat 

nu asal tina sipat manjing sipat.

Contona: 

Saperti urang nu di jero imah 

anu tangtu mohal nyaho kana wujudna imah , 

ari sababna, 

lantaran urang kapurba ku imah , 

ngan urang lamun hayang percaya sarta yakin 

yen eukeur kapurba (kakurung) ku wujud imah kudu bisa ngabedakeun sipat imah jeung 

kaayaan parabotna.

Nya kitu deui 

urang kapurba ku Wujud Nu Maha Suci , 

teu beda waktu urang ka purba ku imah tea, lantaran eta geura perlukeun atuh 

kanyahokeun mana anu disebut sipat dunya, sababna nyaeta bisi suwung 

nu disebut Wujud nu Maha Suci, 

Bereum, Koneng, Bodas, Hideung 

disebut sipatna nu Maha Suci, 

Jasmani disebut Af'alna Gusti, 

ingsun hayang diasmaan Allah.

Ari kuduna meujeuhna bae nyebut 

Wujud nu Maha Suci teh 

kanu ngagaduhan sipat rohman rohim , 

Af'alna sidik 

nyebutkeun ayana Allah teh kanu akbar, 

sarta nu Wujud ayana , 

sarta nu mohal suwungna, 

Asmana mah kumaha dinya, 

rek nyebut Allah, God, Pangeran, Thian, 

jeung sajaba ti eta nurutkeun basana bae 

sewang-sewangan.

Naon sababna 

pangna urang kudu ngabedakeun 

ayana Rohmannirohim , 

jeung ayana Jasmani , 

ari sababna mah 

teu aya liyan supaya urang bisa ngabogaan tekad Mangeran ka Allah sarta manut ka Rasullulah , 

niru kana sipat welas jeung asih, 

ngajauhan tina nafsu 

nu beureum, koneng, bodas jeung hideung, tegesna ngajauhan tina napsu ka-Jasmanian, 

da Jasmani mah keuna ku ruksak, 

da resepna betah di lahir 

kumawula ka Nur Cahya nu katelah Anwar tea , terahing Ijajil nu dilaknat ku Allah, 

nu matak ayeuna bukti 

nu Mangeran ka Ijajil atawa Dajal tea 

tegesna nu sok keuna ku ajal, 

salawasna nyipatkeun ka sipat 

beureum, koneng, bodas, hideung, 

teu ngarasa teu rumasa usik malikna 

make pitulung Gusti, 

tuluyna ujub takabur 

ngakukeun dirina Allah, 

nyuwungkeun nu sipat aya, 

ngaayakeun kanu sipat euweuh.

Buktina loba nu ngaku-ngaku 

rumasa dirina geus Ma'rifat, 

sedeng ngawujudkeun acan, 

merekna geus diaku, 

digawena teu bisaeun.

Sindirna: 

1 jalma pasang merek , 

yen manehna jadi juru tulis, 

tapi nulisna acan bisaeun. 

Nu matak sanajan bisa, cing atuh ulah umaku, ngaku ngagem elmu ma'rifat , 

bisi milepas ngaku Allah 

ka nu bila haefin bila maknin 

(nu teu dat teu sipat, nu teu arah nu teu enggon). 

Kapan Allah mah akbar, 

puguh datna 

puguh sipatna, 

Af'alna reujeung 

Asmana. 

Teu cara Ingsun, 

estu suwung 

( La haola wala quata) 

usik malikna oge kasipatan ku nu aya 

(lila billahi aliyul adim).