kapan bisana disebut agama hiji teh ku a-DATna, ari adat Islam nya-eta nu milampah Rukunna.

Ari tawajuh teh nya-eta 

pagawean nu manjing guru, 

hartina nekad-keun ku lampah jeung ucapna sakur anu geus diajarkeun ku guruna.

Tapi mungguhing di dunya 

sok aya papasangannana, 

atuh tawajuh oge teu beunang ditetepkeun 

dina hade bae, 

ari sababna geuning sok loba bukti 

aya nu ngajarkeun kagorengan, 

atawa saukur bebeneran sorangan 

alias lain bener tulen atawa 

ngan ngawujud-keun angkeuhan wungkul.

Tah ku lantaran eta 

sangkan urang manggih jalan 

pikeun tawajuh nu hade teh 

atuh kudu jeung pamilih, 

sabab loba anu geus kajadian goreng 

lantaran saentasna tawajuh, 

saperti loba nu jadi reu'eus, 

teu akur jeung nu teu saihwan, 

cawadan, cegekan, 

ari aya nu ngome-keun 

hayoh dipajarkeun ngabantah ..... 

jeung salianna, 

atuh buahna beunang tawajuh teh 

tembres goreng, 

sabab kasaksian ku panca dria 

nu lima oge goreng, 

saperti 

katenjo, kadenge, kaambeu, ka-omongkeun jeung karasa ku anu ngarasakeunnana.

Naha nu kitu teh kalakuan anu hade ?

Meureun lain, 

sabab sidik nga-aDAT-keun 

kana siksik-melik wungkul .... 

hartina kajeun ngaku geus tawajuh, 

lamun sagala wungkul omongan 

alias boga rasa luhur sorangan, 

tapi pagawean-nana ngan matak goreng, 

anu tangtu manehna teh 

bakal panggih jeung beutina, 

palebah dieu sing ngarti; 

lain ngabeuti hui atawa taleus, 

tapi beutina goreng A-DAT tea, 

atuh panggahotana nu 9 nu diibaratkeun wali teh dipake MERAD hartina 

mangprung dina lampah goreng, 

tapi leuheung ari meradna 

ngan saban pukul 9 bae, atawa 

dina satungtung kasipatan ku pangawasa 

keur ngeusian pabeyasan karena halal mah, 

sabab ari nu merad teterusan 

sok manggih nu 

beureum (amarah?) 

koneng (luamah?) 

bodas (sawiyah?) 

hideungna, nya powekeun 

tuluy bae tadah tuduh, 

nu kasaksi ku panca driana oge 

hayoh di pi-Gusti. 

Atuh nu kitu mah dat anyar 

nu asal kajadian tina Kamurahan Pangeran, 

jeung hawana (pangawasa wujud anyar) 

nya-eta anu kasipatan 

ku Pangawasa Pangeran (Kudrat!). 

Anu matak ku nyalahannana sangka 

sok rajeun aya nu mapandeukeun Pangeran 

kana cahaya, 

suwung elingan, 

jajantung jeung rupa-rupa dat anu alanyar. 

Atuh lain Dat Laesa Kamislihi ari nu kitu mah ! Kusabab kitu tetela pisan jeung pancadria 

(5 panggahota urang) 

kudu dipake nganyahokeun ayana dat anu alanyar, nya-eta sangkan ulah wani mapandeukeun Gusti rek disasaruakeun jeung nu dicaritakeun di luhur 

sabab anu bisa dibuktikeun ku panca dria mah 

eta teh asup dat anyar anu ka-sipatan 

ku pangawasa jeung pangersana Gusti bae, 

sabab .... 

upama euweuh pangawasana mah 

tangtu moal aya dat-datna acan nu alanyar teh, 

ku lantaran eta supaya leuwih kaharti 

ieu di handap diterangkeun. 

Anu katenjo ku panon,

Anu kadenge ku ceuli

Anu kaambeu ku irung

Anu kaucapkeun ku lambe,

Anu karampa ku rasa.

Eta kabeh dat anyar 

(nu asal tina kamurahan Pangeran), 

ari panga-wasa nu dipake 

nenjo, ngadenge, ngambeu, ngucap jeung ngarasa ku urang eta KA-sipatan ku pangawasa Anjeunna, numatak pantes urang kudu mangeran 

ka Anjeunna teh, 

sarta lamun urang geus nyaho yen Gusti teh sifatna welas jeung asih, 

atuh ulah salah nya mangeran, 

ari mangeranna urang 

kudu nga-dat-keun parentah Rasulna, 

nga-sipat-keun sacara nu welas jeung asih 

ka sakabeh dat nu kabukti ku panca dria tea, 

sabab huripna alam dunya 

nya-eta kulantaran ayana jeung rukun 

anu ngeusiannana, 

karena lamun teu daek marigawe rukun Rasulna mah tangtu Alam teh ruksak tina kaayaan asalna 

Kusabab kitu tetela pisan 

lamun panca dria teu dipake nganyahokeun 

mana dat nu anyar jeung mana nu tiheula 

eta sok loba kajadian nu mahiwal 

ngajalankeun sareatna, tarekatna 

sok make ngarobahan rukun 

nu geus ditetepkeun ku nu tiheula, 

sarta geus nga-hak-keun bebeneran sorangan atawa bebeneran paguron-na, 

ana kitu ma'rifatna oge ngan kana cita2 

(dikira-kira, dipapan-deukeun), 

ana kitu mah atuh salah, 

sabab moal aya kecap Muhala-fatulilhawadis, lamun beunang keneh disasaruakeun!

Ku katerangan di luhur sugan bisa dihartikeun kieu pikeun nu tawajuh teh 

kudu bisa puasa 

hartina teu ngabeda-beda kaayaan rasa 

nu sejen jeung manehna eta sarua.

5 powe teh lain powe anu masang 

nya-eta nu make beurang jeung peuting, 

tapi ieu mah: kudu netelakeun 

yen enyana sakabeh dat 

nu kasaksi ku pancadria eta lain Gusti, 

tapi eta dat asalna 

tina kawelas jeung ka-asihna Gusti.

7 powe nya kitu keneh, 

lain powe papasangan 

tapi yen nu aya dina 7 lapis bumi 

jeung 7 lapis langit 

eta kasipatan ku pangawasana Gusti. 

Anu matak lamun urang geus nyaho 

yen sakabeh dat anu araya teh asal ti Gusti, 

atuh urang oge kudu nembongkeun 

sacara anu mangeran ka Gusti, 

nya-eta mikanyaah ka sakabeh dat 

anu kasipatan ku pangawasa 

jeung pangersa Gusti.

9 powe, hartina satungtung urang ka-datan, 

ka-sipatan ku pangawasa Gusti 

saperti kieu: 

sanggeusna urang boga badan, 

geus kitu tuluy bisa 

eling, nenjo, ngadenge, ngambeu, ngomong, ngarasa, mikir, obah jeung ngalangkah, 

tah eta nu 9 perkara ku urang ibaratkeun 

parabot pikeun melak (ngalampahkeun) 

kalakuan anu hade jeung sasama pada di dunya, 

palebah dieu tetela 

ari neangan beuti hade 

ulah diteangan ku sapedah ngabeuti hui 

atawa ku merad migusti kana cahaya bae, 

tapi satungtung urang kasipatan ku pangawasa sacara anu dicaritakeun di luhur, 

atuh geura prak sareatkeun parentah Rasul 

anu geus ditetepkeun dina Rukun-na, 

sangkan sa aDat 

dina enggon-enggoning Mangeran ka Gusti teh, 

Manutna ka Rasul 

nya-eta ulah migusti ka sakabeh dat nu anyar. 

Geura tarek nafsu urang, 

sangkan ulah mawa kana jalan anu salah (mahiwal ti parentah Rasul), 

hartina lamun urang daek melak hade, 

beutina ge tangtu hade, 

daunna ge kahadean, 

nu tangtu beunang dilalab, 

hakna geus teu salah deui, 

panggih jeung kasalametan, 

ma'rifatna ka nu hiji, 

meureun moal ucas-acos, 

ibarat nu maen colok, 

Gusti pek dipapandekeun, 

dicipta dicita-cita, 

atuh beunang dicipta mah lain, 

sabab bisa nyipta soteh urang mah 

kana dat nu geus kapanggih.

40 powe, 

hartina lain ngan 40 beurang jeung peuting bae urang iman ka Gusti teh, 

tapi salawasna satungtung urang 

kadatan jeung kasipatan 

ku pangawasa jeung pangersaNa mah 

atuh geura prak 

nga-datkeun sareat nu miturut RukunNa, ngersakeun narek nafsu 

supaya ngimankeun ka sakur nu ditetepkeun 

dina Rukun Iman.

Puasa nu miturut Agama mah, 

sarta nu geus ditetepkeun ku Rukun Islam, 

ngan dina bulan Puasa sabulan.

Ari nu 5, 

nu dipake guguru pikeun neangan kahadean mah nya-eta ku pancadria 

sangkan nganyahokeun ka sasamana.

Ari nu 7, 

nya-eta pikeun nganyahokeun 

yen nu araya dina babasan 7 tungkebing langit jeung 7 tangkaraking bumi 

pada kasipatan ku pangawasa Pangeran, 

sarta pangawasana teh henteu percumah, 

tapi estu berguna keur hirup sarerea, 

jeung

Anu 9, 

nyaeta pangawasa urang teh 

kudu dipake ngahirupkeun (nurut) 

kana paerntah Agama, 

ngahuripkeun ieu dunya, 

ngajalan-keun welas asih ka sasama.

Anu 40, 

satungtung urang ngarasa kasipatan 

ku pangawasa jeung pangersa Pangeran mah, atuh nya sapantasna bae aya rumasana, 

ari rumasana nya-eta 

ulah ngaku luhur ulah reu-eus, 

kudu daek nuduhkeun jalan kanu teu terang, 

kitu oge ulah ari nyanyahoan mah, 

daek ngahampura kana kasalahan batur, 

welas jeung asih ka sasama di dunya, 

henteu mandang basa jeung bangsa di dunya, 

mun boga kasalahan kudu tumarima, 

cindek mah kudu tumarima dina teu nyahona, sarta sawajibna kudu Iman, 

hartina nya-eta 

percaya ka Gusti, 

(nu sipatna diterang keun dina sipat 20 , 

jeung 20 deui ma'na-na), 

ka Kitabna,

ka RasulNa , 

Malaekatna jeung 

Takdirna sangkan salamet ti awal 

nepi ka panggih jeung powe panganggeusan teh Islam patekadannana, 

prak Sahadat, 

prak Solatna, 

Jakat Fitrah 

Puasana, 

karena lamun teu kitu hartina lamun teu prak kumaha Munggah hajina? 

kapan bisana disebut 

agama hiji teh ku a-DATna, 

ari adat Islam nya-eta nu milampah Rukunna.