Percaya kana kitabna Allah

Percaya kana kitabna Allah

Ayeuna dina rukun Iman nu ka 3 , 

urang kudu Percaya ka Rasululoh , 

ari Rasul Allah 

nya-eta anu jadi asal ayana perasaan 

anu tarumempel di mahlukna Pangeran tea, kalawan perantaraannana "Safa'at" Anjeunna ! ! 

Ari katerangan ama kieu : 

"Rasululoh" teh nya-eta 

anu ngagaduhan "Rasa anu Sejati" 

anu tiasa manggon tur ngaraos 

sakabehna rasa dina Alam Kalanggengan, 

ceuk cohagna mah : di "Swarga", 

anu dieusi : 

Kasehatan, 

Kani'matan, 

Kasucian, 

Hak sagala maksadna tinekanan 

jeung hirup anu sajatina 

(inget ari hirup lain hurip), 

sarta eta Rasa nu 5 ku ahli ber-elmu mah 

rajeun oge sok  dipangkatan ku : 

Adam Halifatuloh -- 

Noch Nabiulah -- 

Ibrahim Halliuloh -- 

Musa Kalamuloh -- 

Isa Rochuloh -- jeung di kumkeun nana ku Muhammad Rasululah.

Beuki tetela, 

ku ayana rasa-rasa nu tumempel di mahluk, 

urang bisa nyebut sarta ngarasa 

yen eta rasa-rasa teh asal tina safa'atna 

para Rasul anu kasebut di luhur tadi 

anu araya di Alam Kalanggengan , 

ngan bae lantaran urang ayana 

dina tempat kajadian anyar (Dunya), 

tur badan jeung hurip oge tina dunya, 

anu ngandung kracht-krach 

(kakuatan reujeung adat lembaga) 

nu nimbulkeun "Hewani" 

(Amarah, Luamah, Sawiah, Mutmainah) 

anu kaperluannana oge pikeun dunya deui , 

jeung tina sifat (rasana) nimbulkeun "Haelafi" 

nu mibutuh kurasa nu sampurna, 

eta safa'at teh katarimana 

jadi papasangan, 

buktina kieu :

Tina Kasehatan nya nimbulkeun kanyaho : 

cageur jeung gering -- 

tina Kanikmatan nya nimbulkeun kanyaho : ngeunah jeung teu ngeunah -- 

tina Kasucian nya nimbulkeun kanyaho : 

hade jeung goreng -- 

tina Hak sagala maksad nya nimbulkeun kanyaho : kacukupan jeung kakurangan -- 

tina Hirup nya nimbulkeun kanyaho : 

eling jeung poho . . . 

eta safa'at ti 5 Rasul nya jadi Kitab. 

Ibarat anu geus dicaritakeun tadi, 

ari dihijikeunnana dina rasa (Hakeki), 

dijilidan ku badan urang sakujur (Majaji) -- 

ari Kitab nu Nyare'at nya-eta : 

Pangasihna Kanjeng Nabi Muhammad s.a.w. 

ka umatna , geus masihan piwuruk 

anu kacida berfaedahna pikeun jalan kasucian 

nu ngadung jalan-jalan Agama Nabi. 

Jadi enya, sarta urang kudu rumasa, 

yen lamun urang teu percaya 

atawa teu make kana eta pangajaran 

jeung ka Rasul Allah, 

atuh urang teh bodo (euweuh kanyaho) , 

sababna ?

• Sanajan boga badan,
• Sanajan bisa daya,
• Kumaha ari euweuh kanyaho ?

Atuh lapur !!! 

meureun sarua bae jeung nu owah. 

Ana kitu urang kudu percaya ka Rasululah teh !

Nu kumaha nu bisa nyaho 

ka nu ngagaduhan Rasa Sejati ? 

Ari anu gaduh Rasa Sejati teh 

nya-eta anu aya dina bagian 

"Salbiah" :

1. Nu Kidam (tiheula),
2. Nu Bako (langgeng),
3. Nu Muhalafatulilhawadisi (beda),
4. Nu Kiamuhuta'ala - binafsihi (ngadeg ku anjeun),
5. Nu Wahdaniat (nunggal),

ari jalanna saeutik didieu pribadi nerangkeun 

nya-eta urang kudu make jalan 

ti bagian 

MA'NAWIAH :

1. Urangna nu cukup katerapannana Pangawasa tea atawa nu jejeg tur panceg panggahotana (KODIRAN), sabab mun teu cukup panggahotana mah atuh bororaah nyaho kana Rasa Sejati, da sidik rasa sorangannana oge kurang keneh.
2. Urangna nu daek iradat atawa daek ngulik boh lahir sumawonna batin (MURIDAN), da lamun teu daek iradat mah sanajan ngaku luhur panemu oge, moal aya buktina.
   

Tah beuki tetela , 

sanajan urang rek neangan Rasa nu saenyana oge babaku kudu :

• Kodiran --- anu kawasa
• Muridan --- anu kersa

nya kakara bisa panggih jeung anu diteangan, 

ku lantaran geus boga kanyaho tea (ALIMAN) atawa Anu Uninga.

Ngan bae dina enggon-enggoning 

neangan eta Rasa, 

urang kudu make saksi anu 4 deui, 

sabab lamun teu kasaksi 

ku rasa urang pribadi mah 

eta matak disebut tuturut munding deui, 

sarta tangtu matak jadi ngaham-hamkeun 

kana kapercayaan urang. 

Naon saksina ?