Maot Jeung Rukun Islam

[23/8 16:19] AHMAD MUHAMMAD ALAWI: 

BAB II

Maot Jeung Rukun Islam

Ari rukun Islam téh apanan ukur aya lima-limana sakumaha baheula basa urang keur budak ogé geus dipapatahan, naon waé atuh? 

nyaéta:

[23/8 16:21] AHMAD MUHAMMAD ALAWI: molahkeun kurungan 

nu tangtu aya wawakilna. 

Nu di jero ogé nya kitu 

ngawakilkeun deui 

henteu molah ku manéh, 

tapi ku ATI 

nu disebut 

Muhammadiyah.

Dina badan geus rumaket, 

gumulung jadi hii, 

raosna daging jeung tulang, 

digerakkeun, dipolahkeun 

nya éta ku ati téa. 

Geura mangga intip, 

lamun aya salah sahiji 

pancaindera anu tuna 

tangtu anu gerak téh ati. 

Ari nu nyaré’at 

nyerep jeung kurungan 

bagéan Muhammadiyah. 

Tah di dinya coba raraoskeun 

gerakna ati ka mana léosna?. 

Luar-jerona sing sidik, 

mana nu sok ngarawatna. 

Masing ngarti ka Allah swt. 

pisah tunggal sing kaharti. 

Lamun nyaho kana diri, 

tangtu nyaho ka Islamna. 

Upama urang teu ngarti, 

coba taroskeun ka nu geus kasebat 

Guru pasualan perjalanan batin.

[23/8 16:21] AHMAD MUHAMMAD ALAWI: 

nu Kalima). 

Éta anu ngarawat pikir 

nu geus deukeut kana Islam. 

Ari nu di luar mah yakin, 

nyaéta nu ngaran ‘caang’ 

nu ngarawat ka sakabéh. 

Lamun caang kabéh surup, 

ati jalma kabeh ngampih, 

sabab layanna geus surup. 

Nu di urang tangtu ngumpul ngahiji 

dina tempatna. 

Lamun keukeuh nu aya di urang 

nyaring nepi ka bray beurang 

tara paciweuh pipikiran, 

raos teunangan, leuleus. 

Malah ingetan sok ngurangan, 

dahar teu pati mirasa 

sabab teu babarengan.

Cobi ayeuna raraoskeun, 

mana nu ngarawat pikir urang? 

Upama nuduh kana panon poé, 

lapur da lain. 

Ngaku kana panon urang, 

éta oge salah, 

da kudu ka nu caang, 

margi dina kekecapan ‘caang’ 

kedah ‘yakin’. 

Di mana ayana éta 

anu ngarawatan pkiran urang téh?

[23/8 16:22] AHMAD MUHAMMAD ALAWI: 

Saenyana mah deukeut, 

tapi jauh! 

Sok patepung 

tapi tara papangih! 

Reureujeungan 

tapi teu ngahiji! 

Ana tepung di nu suwung. 

Sabab sanajan panon poé 

pang bisana disawang mangpaatna 

ari tepung jeung cahaya nu aya dipanon urang. Kitu deui panon urang, 

bisa diarah gunana 

upama tepung jeung cahaya panon poé. 

Da ana teu tepung mah lapur sok poékeun. 

Bisana digunakeun téh kudu babarengan. 

Bisa tepung di nu suwung!

Geura ayeuna raraoskeun, 

upama nu caang di urang 

jeung cahaya nu aya di alam Kabir 

henteu babarengan, 

éta tangtu salah sahiji pancadria 

atawa pakakas nu aya di urang 

sok aya robahna, 

upamana: dina waktu saré , 

cobi éta nu saré laan calanana, 

sanajan nepi kana oratna témbong ogé 

sigana moal ngarasa éra, 

lantaran teu babarengan jeung layanna. 

Kitu deui, upama nu caang di urang nyaring, 

tapi nu aya di alam Kabir 

surup atawa pareum, 

éta oge lapur moal beunang digunakeun, 

sabab teu babarengan jeung caang 

nu aya di urang.

[23/8 16:22] AHMAD MUHAMMAD ALAWI: 

Tah nu sok bisa ngampihkeun pikir urang téh nyaéta ku gumulungna nu caang di urang 

jeung nu caang di alam Kabir: 

“Bisa tepung di nu suwung!”.

Numatak, 

urang kudu daék nyaring, 

nyaéta ngarah milu ka nu caang, 

napsu tungtut ised-sed 

sing kabawa ku nu caang, 

ulah milu ka nu poék. 

Margi gawéna nu poék 

sok ngajak salingkuh, 

ngabohongan kanu caang. 

Ari gawéna nu salingkuh 

ngabongohan anu caang, 

keresepna jeung nu poék. 

Geura mangga sing kahartos, 

“Alam padang, poé panjang”.

Ari pihartieunana ‘padang’ 

nyaéta caang. 

Ari ‘poé panjang’ 

nyaéta tanggal ‘opat-welas’. 

Beurang disambung ku peuting, 

panon poé surup, 

diganti ku bulan pada-pada sami caang, 

jadi caangna panjang, 

béda ti sasari. 

Kitu pihartieunana ‘alam padang poé panjang’.

[23/8 16:22] AHMAD MUHAMMAD ALAWI: 

Di urang sok aya babasan “ngabungbang”, 

ti peuting sok nyegah saré, 

nu dimaksud nyaéta, 

hayang milu ka nu caang, 

lain aleut-aleutan ka kuburan. 

Tapi sing nyaho gunana 

‘nyaring bari babacaan’ 

tur geus di ilaharkeun ku ulama.

Dawuhan Allah:

Sundana: 

Jeung dina sabagéan peuting 

anjeun kudu shalat tahajud 

minangka hiji ibadah tambahan keur anjeun; pamuga Pangéran anjeun 

ngangkat anjeun 

ka tempat anu pinuji. 

(QS 17:79)

Jeung éta roh 

upama rek bijil anu tinangtu nyeri heula, 

tapi lamun kanyerina dipikanyaho 

sarta dipikawanoh nepi ka wawuh 

sugan baé aya hampurana ka urang. 

Ari tarékahna 

supaya ulah pohara teuing nyerina, 

urang kudu wanoh jeung ‘nu sok ngarawat 

kana pikir’. 

Hijikeun Imanna jeung Islamna 

sing dalit jeung gumulung. 

Dalitna antara angin jeung caang. 

Éta nu sok narik Roh jeung Sukma, 

anu caricingna di antara 

“teu napel jeung itu, 

teu napel jeung ieu”.