pangandika ning guru sajati

PANGANDIKANING GURU SEJATI  :

Kita iki urip kang diarani : Jumeneng Manungsa tinitah ing Alam Padhang (Jagad Raya). Kudu sumurup artining patrap, traping susila, tegese : tata-krama, tata-titi, titis, nastiti, ngati-ati, duga-prayoga, temen, sabar, tawekal, narima, tatag-iklas, sumeleh, heneng-hening, awas-eling.

Aja kleru tampa, sebab kabeh iku wis diatur dening :  “PANCA NDRIYA”

Mungguh! Kita urip sipating Manungsa asal saka dumadi lan pambudi yaiku kang diarani Pangeran Sanyata, tegese Wujude kita yekti.

Mula saka iku kita jumeneng Wong Ngaurip, lumaku satindak kudu ngawruhi hananira. Aja dhemen lelemeran kudu setya tuhu marang gesangira lan kapitayan marang badane dhewe mungguh lungguhe Aku. Mula nora gampang ya ora angel mungguh lakuning manungsa (Jalma), sak bisa-bisa aja sok nyidrani janjinira kang wus kawijil, pangandika : Sabda Pandhita watak Utama.

Yen cidra temahing bilahi. Kita temen bakal tinemu. Kita becik ketitik, kita ala pasti ketara.

Mula pumpung kita masih urip, padha sira ngudia ngelmu kang sanyata, ing ngendi lungguhing Ilmu margane pra Samya ngudi tuwuh, kudu tumindak :

1. Saraya
2. Tresna
3. Setya
4. Prasaja, lan
5. Utama, jer jejering Manungsa.

Keterangan ing nginggil punika sumarah Para Kadang sadaya.